Opisane tu czynności i wskazówki ilustrują istotne elementy badania funkcjonalności i konfiguracji podczas uruchamiania gazowych kotłów atmosferycznych i kotłów kondensacyjnych. Opis nie obejmuje działań do przeprowadzenia w odniesieniu do palników gazowych z wymuszonym ciągiem.
Przed uruchomieniem należy sprawdzić ciśnienie przepływającego gazu w przyłączu gazowym. Musi mieścić się w dopuszczalnym zakresie ciśnienia, zgodnie z dokumentacją producenta kotła (w przypadku gazu ziemnego — zwykle 18–25 mbar). W przeciwnym razie kocioł gazowy nie może zostać uruchomiony, a odpowiedzialny dostawca gazu musi zostać o tym powiadomiony celem rozwiązania problemu.
W celu pomiaru ciśnienia gazu, należy podłączyć manometr do odpowiedniego przyłącza pomiarowego armatury kotła gazowego, przy zamkniętym zaworze odcinającym gaz. Po otwarciu zaworu gazu, z poziomu odpowiedniego menu roboczego kotła należy uruchomić palnik do pełnej mocy i dokonać pomiaru ciśnienia przepływającego gazu. Jeżeli ciśnienie jest prawidłowe, należy ponownie zamknąć zawór odcinający gaz, odłączyć manometr od instalacji i kontynuować uruchamianie kotła.
Zbyt wysokie ciśnienie gazu
Płomień gaśnie
Niekompletne spalanie
Wysokie stężenie CO (niebezpieczeństwo zatrucia)
Wysokie zużycie gazu
Zbyt niskie ciśnienie gazu
Płomień gaśnie
Wysokie straty kominowe
Wysoka zawartość O2
Wysoka zawartość CO2
Celem działania systemu przyjaznego środowisku jest całkowite spalanie paliwa i jak najlepsze wykorzystanie systemu. Ustawienie objętości powietrza spalania jest parametrem kluczowym dla optymalnej pracy. W praktyce okazuje się, że niewielki nadmiar powietrza jest idealny dla pracy systemu. Do spalania dostarczane jest nieco więcej powietrza, niż byłoby to teoretycznie konieczne.
Stosunek nadmiaru powietrza spalania do teoretycznego zapotrzebowania na powietrze określa się jako stosunek paliwo/powietrze λ (lambda). Stosunek paliwo/powietrze określa się na podstawie stężenia składników spalin: CO, CO2 i O2. Podczas spalania, określonej zawartości CO2 odpowiada określona zawartość CO (dla niedostatecznej ilości powietrza/λ2 (dla nadmiaru powietrza/λ>1). Wartość CO2 nie jest jasna sama w sobie, ponieważ wykracza poza wartość maksymalną, dlatego też niezbędny jest dodatkowy pomiar CO lub O2. Dla pracy z nadmiarem powietrza (scenariusz normalny) zasadniczo preferowane jest wyznaczanie wartości O2. Każde paliwo ma charakterystyczny wykres i własną wartość dla emisji CO2maks.
W przypadku urządzeń niekondensacyjnych stosunek gaz/powietrze ustawiany jest metodą manometryczną, tzn. ciśnienie na dyszy ustawiane jest na minimalną i maksymalną wydajność. W tym celu należy usunąć śrubę uszczelniającą z przyłącza pomiarowego ciśnienia na dyszy i podłączyć do niego manometr. Wtedy z poziomu menu roboczego kocioł gazowy jest najpierw uruchamiany z maksymalną mocą (pełne obciążenie), a następnie z minimalną (niskie obciążenie). Dla obu poziomów wyjściowych ciśnienie na dyszy jest modyfikowane za pomocą odpowiednich śrub regulacyjnych na złączce gazowej i kontrolowane za pomocą manometru. Informacje o wymaganym ciśnieniu na dyszy można znaleźć w dokumentacji producenta (w zależności od liczby Wobbego stosowanego gazu — taką informację można uzyskać od dostawcy gazu).
W przypadku kotłów kondensacyjnych stosunek gaz/powietrze jest zazwyczaj ustawiany poprzez pomiar zawartości dwutlenku węgla (CO2) w spalinach.
Przygotować analizator spalin w sposób opisany w kroku 3 i kolejnych, po czym umieścić sondę spalin w kanale spalin. Następnie z poziomu menu roboczego kocioł należy uruchomić z maksymalną mocą i zmierzyć zawartość CO2 w spalinach. Aby ustawić stosunek gaz/powietrze, należy zmodyfikować objętość gazu za pomocą śruby regulacyjnej (przepustnicy gazu) — modyfikację należy wykonywać aż do momentu, kiedy wartość CO2 w spalinach będzie odpowiadała wartości podanej przez producenta. W niektórych przypadkach producenci podają również wartości nastaw dla minimalnej mocy urządzenia. Ustawienie należy wprowadzić zgodnie z procedurą obowiązującą dla pracy z mocą maksymalną. Po wprowadzeniu podstawowych ustawień należy skontrolować skonfigurowany kocioł gazowy. Powyższe obejmuje pomiar straty kominowej (qA) i zawartości tlenku węgla (CO) w spalinach.
1. Badanie funkcjonalności i ustawienia dla systemów zasilanych gazem
1.1. Kontrola ciśnienia w przyłączu gazowym
1.2. Ustawianie stosunku gaz/powietrze
1.3. Przygotowanie analizatora spalin
1.4. Wyznaczanie straty kominowej
1.5. Obliczanie sprawności (η)
1.6. Pomiar ciągu kominowego
1.7. Pomiar stężenia CO
1.8. Kontrola przewodu spalinowego
1.9. Konserwacja analizatora
2. Kontrole dodatkowe
2.1. Kontrola tlenków azotu (NOX)
2.2 Pomiar CO w otoczeniu
2.3. Pomiar CO2 w otoczeniu
2.4. Badanie funkcjonalności i ustawienia dla systemów opalanych olejem
2.5. Pomiar liczby sadzowej
2.6. Ustawienia dla palników olejowych